خیر بیبینی این شب چله مادر !

شب سردی بود ، پیرزن بیرون میوه فروشی زل زده بود به مردمی که میوه میخریدن ، شاگرد میوه فروش تند تند پاکت های میوه رو توی ماشین مشتری ها میذاشت و انعام میگرفت ، پیرزن باخودش فکر میکرد چی میشد اونم میتونست میوه بخره ببره خونه ،  رفت نزدیک تر ،  چشمش افتاد به جعبه چوبی بیرون مغازه که میوه های خراب و گندیده داخلش بود ،  با خودش گفت چه خوبه سالم ترهاشو ببره خونه ، میتونست قسمت های خراب میوه ها رو جدا کنه وبقیه رو بده به بچه هاش

، هم اسراف نمیشد هم بچه هاش شاد میشدن ، برق خوشحالی توی چشماش دوید ..دیگه سردش نبود !

پیرزن رفت جلو نشست پای جعبه میوه تا دستش رو برد داخل جعبه شاگرد میوه فروش گفت : دست نزن نِنه ! وَخه برو دُنبال کارت ! پیرزن زود بلند شد ، خجالت کشید ! چند تا از مشتریها نگاهش کردند ! صورتش رو قرص گرفت ،  دوباره سردش شد ! راهش رو کشید رفت ، چند قدم دور شده بود که یه خانمی صداش زد : مادر جان ، مادر جان !

پیرزن ایستاد ،  برگشت و به زن نگاه کرد ! زن مانتویی لبخندی زد و بهش گفت اینارو برای شما گرفتم ! سه تا پلاستیک دستش بود پر از میوه ، موز و پرتغال و انار ، پیرزن گفت : دستِت دَرد نِکُنه نِنه، مُو مُستَحق نیستُم ! زن گفت : اما من مستحقم مادر من ، مستحق داشتن شعور انسان بودن و به هم نوع توجه کردن ، اگه اینارو نگیری دلمو شکستی ! جون بچه هات بگیر !

زن منتظر جواب پیرزن نموند ،  میوه هارو داد دست پیرزن و سریع دور شد ،  پیرزن هنوز ایستاده بود و رفتن زن رو نگاه میکرد ،  قطره اشکی که تو چشمش جمع شده بود غلتید روی صورتش ،  دوباره گرمش شده بود ،  با صدای لرزانی گفت : پیر شی ننه ، پیر شی ! خیر بیبینی این شب چله مادر!